Edward Pietrzykowski urodził się 3 X 1922 w Poznaniu, w rodzinie robotniczej mieszkającej na Zagórzu. Był najstarszym z piątki rodzeństwa. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej na Śródce musiał podjąć pracę i naukę zawodu. Od 1937 pracował w Zakładach Hipolit Cegielski, zdobywając kwalifikacje czeladnika-ślusarza.
W 1934 roku wstąpił do 2 Poznańskiej Drużyny Harcerzy im. Kazimierza Wielkiego na Śródce, w dniu 21 VIII 1935 złożył przyrzeczenie harcerskie. Kolejno zdobywał stopnie młodzika, wywiadowcy i ćwika, oraz wiele sprawności. Brał udział w obozach drużyny i w zlotach na poznańskiej Malcie w 1935 i 1937 roku. W tymże 1937 roku został zastępowym. Przeszedł przysposobienie wojskowe w Zakładach HCP i w Plutonie PW przy Hufcu Poznań II.
Podobnie jak inni chłopacy z okolicy, we wcześniejszej młodości spędzał dużo czasu na świeżym powietrzu w najbliżej okolicy – grając w piłkę i inne gry na łąkach nad Wartą. Był uzdolniony muzycznie, grał na skrzypcach, także w zespole działającym przy 2 PDH, z którym występował na imprezach organizowanych przez śródeckie Koło Przyjaciół Harcerstwa. Chętnie czytał książki, zwłaszcza o tematyce podróżniczej i przygodowej. Za pieniądze uskładane jeszcze podczas nauki szkolnej zakupił używane części rowerowe, z których złożył rower i zwiedzał na nim dalsze okolice Poznania. Poza tym wszystkim, pomagał rodzicom, opiekował się młodszym rodzeństwem, pomagał także chorym i starszym ludziom w sąsiedztwie.
W dniu 1 IX 1939 jak codziennie udał się do pracy w Cegielskim. Otrzymał polecenie objęcia posterunku obserwacyjno-meldunkowego na dachu jednej z hal fabrycznych. Tam przeżył pierwszy nalot niemiecki na Poznań i został ranny. Mimo to, po opatrzeniu ran, tego samego dnia, po odwiedzeniu domu rodzinnego, zgłosił się na zbiórkę Pogotowia Harcerzy w poznańskim ratuszu. Zginął od eksplozji bomby podczas kolejnego nalotu, o godzinie 17.00, wraz z Henrykiem Wysockim z 7 PDH (Hufiec VII – Jeżyce) podczas patrolowania rejonu Wojskowych Zakładów Umundurowania i kwartału ulic Polna-Bukowska-Kraszewskiego-Jackowskiego.
Został pochowany 4 IX 1939 na cmentarzu archikatedralnym. Był to ostatni pogrzeb z udziałem umundurowanych harcerzy 2 PDH przed rozpoczęciem okupacji hitlerowskiej. W 1964 w związku z likwidacją cmentarza archikatedralnego (obecnie jest tam Park Tysiąclecia) jego prochy zostały przeniesione na cmentarz na Miłostowie. Jego pamięci poświęcony jest także pomnik przy Szkole Podstawowej nr 86 na Osiedlu Warszawskim. Imię Edwarda Pietrzykowskiego otrzymał w 1982 roku Szczep przy tej szkole, obecnie nie działający. W dniu 1 IX 1989 odsłonięto na skrzyżowaniu ulic Bukowskiej i Przybyszewskiego pomnik poświecony harcerzom poległym na służbie podczas nalotów 1 IX 1939. W 1988 roku Edward Pietrzykowski został pośmiertnie odznaczony Medalem „Za udział w Wojnie Obronnej 1939”.
Wojna trwała dla dh. Edka tylko jeden dzień. Pamiętajmy o nim jako o chłopaku ze Śródki i jako o jednym z wielu harcerzy poznańskich, którzy oddali swe życie za Ojczyznę podczas II wojny światowej.
Opracowano na podstawie materiałów Komisji Historycznej Chorągwi Wielkopolskiej ZHP.