Bronisław Drwęski urodził się 14 X 1898 w Mielżynie koło Witkowa. W dniu 18 VI 1914 wstąpił do 2 Drużyny Skautów im. Kazimierza Wielkiego należącej wówczas do Hufca „Piast” w Poznaniu. W sierpniu tegoż roku został zastępowym, w czerwcu 1917 plutonowym, a w lipcu 1917 drużynowym. Pod komendą Bronisława Drwęskiego 2 Drużyna uczestniczyła w nielegalnych obchodach setnej rocznicy śmierci Tadeusza Kościuszki (15 X 1917) i kolportowała ulotki protestujące przeciw traktatowi pokojowemu zawartemu w Brześciu przez Niemcy z Ukraińską Republiką Ludową, który odrywał Chełmszczyznę od Królestwa Polskiego (tzw. IV rozbiór Polski). Podczas tej akcji, w dniu 24 II 1918 Bronisław został aresztowany, ciężko pobity na komisariacie pruskiej policji i skazany na 3 miesiące więzienia. Wyszedł na wolność z pogorszonym stanem zdrowia. Wyjechał na rekonwalescencję do rodzinnego domu w miejscowości Piłka w Puszczy Noteckiej i tam zmarł 30 X 1918. Jest uznawany za pierwszego poznańskiego skauta który zginął w walce o niepodległość Polski i polskość Wielkopolski. Pochowany jest w Piłce koło Drawskiego Młyna.
Imię Bronisława Drwęskiego nosił przed wojną (1936-1939) Krąg Starszoharcerski przy 2 PDH, a po II wojnie światowej w latach 1945-1949 28 PDH działająca na Kobylepolu.