POLSKA: Rozpoczyna się realizacja Planu Sześcioletniego i budowa Nowej Huty. Wymiana pieniędzy pozbawia Polaków resztek oszczędności. Propaganda zimnowojenna w związku z wojną w Korei. Narasta terror ze strony UB. .
HARCERSTWO: W początkach 1950 roku dokonuje się faktyczna likwidacja harcerstwa. Wydany zostaje zakaz noszenia krzyży i lilijek oraz rogatywek, zniesienie tradycyjnego nazewnictwa. ZHP jako odrębna organizacja faktycznie przestaje działać, choć formalnie nie zostaje rozwiązana. Ostatecznie w styczniu 1951 dotychczasowe komendy wojewódzkie ZHP stają się „wydziałami harcerskimi zarządów wojewódzkich ZMP”, a wszyscy dotychczasowi instruktorzy usunięci i zastąpieni zetempowskimi aktywistami. Sprzęt harcerski, a także pamiątki i dokumenty, zostają skonfiskowane.
W 1950 roku zamiast ZHP zaczyna działać tzw. Organizacja Harcerską ZMP (nazwa ta nigdy nie była oficjalnie ustanowiona). OH ZMP była po prostu „dziecięcym odcinkiem” ZMP wzorowanym na sowieckiej organizacji „Pionier” i poza nazwą nie ma nic wspólnego z harcerstwem. W dniu 1 VI 1950 wszyscy dotychczasowi harcerze muszą składać nowe „ohowskie” przyrzeczenie. Zostaje wprowadzona nowa odznaka tzw. czuwajka z kołem zębatym, kłosem i płomyczkami. Wszyscy noszą czerwone chusty. Do OH ZMP ma należeć obowiązkowo cała młodzież szkolna od 9 do 15 roku życia, w każdej szkole ma być etatowy „przewodnik drużyny”. Każda klasa miała tworzyć „zastęp” podzielony na kilkuosobowe „ogniwa”. Program OH ZMP to naśladownictwo form działania ZMP i partii komunistycznej: pogadanki, czytanie prasy, festiwale dziecięcych zespołów artystycznych itd. Nie ma żadnych zajęć w terenie, żadnych elementów przygody. W praktyce na pierwszy plan wysuwa się pomoc w realizacji zadań szkolnych. Głównym zadaniem OH ZMP staje się mobilizowanie uczniów do lepszych wyników w nauce.
W ciągu roku 1950 w prawobrzeżnym Poznaniu miały miejsce jeszcze ostatnie przejawy działalności harcerskiej - np. występy chóru 2 PDH, który m.in. w dniu 23 IV 1950 po raz piąty zwyciężył w konkursie o tytuł Mistrzowskiej Drużyny Śpiewaczej Miasta Poznania i brał udział w konkursie wojewódzkim w Ostrowie Wlkp., a także miał kilka innych występów publicznych - w lutym 1950 w Polskim Radio, 10 V 1950 w Parku Wilsona, 15 V 1950 w Młodzieżowym Domu Kultury przy ul. Grunwaldzkiej.
27 II 1950 - zostały skonfiskowane instrumenty orkiestry 26 PDH (zabrało je ZMP). Był to jednocześnie koniec działalności 26 PDH im. Henryka Sienkiewicza na Os. Warszawskim.
latem 1950 obozy w ramach szkolnych struktur OH ZMP były już pozbawione przygody, puszczaństwa i pionierki obozowej - były to po prostu kolonie, najczęściej w budynkach szkolnych, kierowane przez nauczycieli, na ogół nie mających dotąd nic wspólnego z harcerstwem. Tym niemniej na obozach tych byli jednak jeszcze „Ostatni Mohikanie ZHP” - uczniowie VII klas, którzy w poprzednich latach uczestniczyli w prawdziwych obozach harcerskich, były jeszcze pojedyncze osoby ze starej kadry, przy ogniskach śpiewano jeszcze niektóre z tradycyjnych piosenek harcerskich. W następnych kilku latach nie będzie nawet tego…
grudzień 1950 - odbyły się ostatnie występy Chóru 2 PDH z kolędami w kościele Św. Małgorzaty na Śródce. Jeszcze w kwietniu 1951 Chór uczestniczył w konkursie chórów w Gnieźnie. Do ostatniego występu nosił tradycyjne mundury, chusty i krzyże harcerskie. Po kwietniu 1951 zaprzestał działalności.
6 XII 1950 - w więzieniu przy ul. Młyńskiej zmarł aresztowany i skazany za działalność konspiracyjną hm. Jan Poplewski, powstaniec wielkopolski, żołnierz AK, wieloletni zasłużony instruktor 2 PDH i Chorągwi Wielkopolskiej ZHP. Zmarł oficjalnie „na niedomaganie serca”, najprawdopodobniej jednak wskutek skatowania w śledztwie przez ubeków.
 9 XII 1950, pogrzeb hm. Jana Poplewskiego na cmentarzu jeżyckim. Bez sztandarów, bez mundurów harcerskich… |
 Powstaniec wielkopolski, żołnierz Armii Krajowej, zasłużony instruktor ZHP - skatowany przez ubeków, zmarł w więzieniu… Na szczęście przynajmniej miejsce pochówku jest znane |