POLSKA: Odbywa się referendum ludowe. Komuniści wzywają by głosować „3 razy tak”, główna siła opozycji – PSL – by głosować 2 razy tak i raz nie.
POZNAŃ: Arthur Greiser, były namiestnik „Warthelandu”, kat Wielkopolski, zostaje skazany na śmierć i publicznie powieszony na Cytadeli. Zostaje rozwiązana unia personalma archidiecezji poznańskiej i gnieźnieńskiej, arcybiskupem poznańskim zostaje bp Walenty Dymek.
HARCERSTWO: W lutym 1946 Aleksander Kamiński zostaje wiceprzewodniczącym ZHP. Jest to sygnał dla instruktorów i młodzieży, by wstępować w szeregi. ZHP szybko się uniezależnia od władzy i staje się największa niekomunistyczną organizacją młodzieżową w kraju. Drużyny i hufce żyją własnym życiem wg przedwojennych wzorców. Trwa masowe szkolenie kadry w ramach Centralnej Akcji Szkoleniowej (CAS). Wydarzenia w Szczecinie podczas zlotu „Trzymamy Straż nad Odrą” są przejawem konfrontacji między ZHP a władzami komunistycznymi.
W Poznaniu działa w tym okresie dwanaście hufców męskich o tradycyjnych numerach związanych z historycznymi środowiskami, w tym na prawym brzegu Warty Hufiec II Poznań-Śródka im. Kazimierza Wielkiego oraz Hufiec XI Drużyn Łączności. Brak dokładnych danych o zasięgu działania hufców żeńskich, najprawdopodobniej na prawym brzegu działał II Hufiec Harcerek.
6 I 1946 - odbył się opłatek harcerski na Osiedlu Warszawskim
27 II 1946 - Komenda Harcerzy na miasto Poznań nadała numery drużynom w Hufcu II: 27 PDH im. Kawalerów Maltańskich (tzw. Drużyna Maltańska - Chartowo) i 28 PDH im. Bronisława Drwęskiego (Kobylepole).
15 III 1946 - rozkazem Naczelnika Harcerzy ZHP zostają mianowani stałymi hufcowymi: phm. Tadeusz Adamczak (Hufiec II w Poznaniu) i phm. Franciszek Ignaczak (Hufiec XI w Poznaniu), obaj dotąd p.o. hufcowych.
27 III 1946 - w tym czasie istnieją wg załącznika do rozkazu Komendy Harcerzy na miasto Poznań następujące drużyny męskie w prawobrzeżnym Poznaniu - w Hufcu II: 2 PDH, 3 PDH, 26 PDH, 27 PDH, 28 PDH; w Hufcu XI drużyny łączności: nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7.
31 III 1946 – Chór 2 PDH zdobył tytuł Mistrzowskiej Drużyny Śpiewaczej miasta Poznania w konkursie ogłoszonym przez Komendę Wielkopolskiej Chorągwi Harcerzy.
13-14 IV 1946 – dramatyczne wydarzenia w Szczecinie podczas ogólnopolskiego zlotu młodzieży „Trzymamy straż nad Odrą”. Zlot „Trzymamy Straż nad Odrą” miał zamanifestować polskość Szczecina w sytuacji gdy granica na Odrze i Nysie była wciąż niepewna. Wzięło w nim udział około 50 000 osób, z czego najliczniejszą grupą byli harcerze (10-15 000), w tym duża liczba z Poznania. Był to pierwszy po wojnie masowy zlot z tak licznym udziałem harcerstwa. Faktycznie uroczystość stała się nie tylko manifestacją polskości miasta nad Odrą, ale także polem konfrontacji między blokiem komunistycznym a kręgami społecznymi przywiązanymi do innej wizji Polski, którą symbolizował prezes PSL wicepremier Stanisław Mikołajczyk. Pierwszego dnia, 13 IV 1946, podczas manifestacji na Wałach Chrobrego, doszło do wzajemnego przekrzykiwania się harcerzy i wiciarzy (młodzieżówki PSL) z młodzieżówką komunistyczną ZWM. ZWM-owcy wznosili prowokacyjne okrzyki „Do Londynu!”, do tego harcerze byli oburzeni pominięciem Armii Krajowej w przemówieniu oddającym hołd bohaterom II wojny światowej. Na widok wicepremiera Mikołajczyka harcerze i wiciarze zaczęli skandować „Mi-ko-łaj-czyk!!!”, tak głośno i jednoznacznie, że rozwścieczony Bierut i Rola-Żymierski zeszli z trybuny, a uroczystość przerwano. W odwecie Bierut zabronił ZHP (a także PSL) udziału w zaplanowanej na drugi dzień defiladzie. O zakazie harcerze dowiedzieli się w ostatniej chwili, gdy już od kilku godzin czekali w szyku na placu Jasne Błonia. Komendanci chorągwi i hufców podjęli decyzję, ze kolumna harcerska jednak przedefiluje przez miasto. Droga była zablokowana przez czołgi i kordon ZWM, jednak harcerze przełamali blokadę i przemaszerowali przez miasto, witani entuzjastycznie przez mieszkańców Szczecina i… pustą trybunę honorową – defiladę przyjmował tylko przewodniczący ZHP Janusz Wierusz-Kowalski, część harcerzy odpruła naszywki zlotowe i rzucała je na ziemię lub przyczepiła do skarpet. Podczas wyjazdu który odbywał się w chaotycznych warunkach (wyjazd ZHP przyspieszono, dworzec był nieoświetlony, środkiem transportu były wagony towarowe) dwie harcerki wypadły z pociągu pod koła, jedna z nich zginęła, druga została ranna. Najprawdopodobniej nieprawdziwa jest legenda, jakoby dwie harcerki zginęły w wyniku pobicia przez ZWM.
Wydarzenia szczecińskie posłużyły komunistom do ataku na harcerstwo i PSL. W komunistycznej propagandzie pojawiły się haniebne sformułowania porównujące ZHP do „Hitlerjugend” i „faszystowskich bojówek”. Część komunistycznych dygnitarzy, w tym „szara eminencja” Jakub Berman, domagała się natychmiastowego rozwiązania ZHP.
Szerzej z podłożem, przebiegiem i konsekwencjami wydarzeń szczecińskich można zapoznać się dzięki książce Radosława Ptaszyńskiego Trzymamy straż nad Odrą: propaganda – fakty – dokumenty, Szczecin 2007, wyd. Instytut Pamięci Narodowej.
W wydarzeniach szczecińskich uczestniczyli harcerze poznańscy, w tym z Hufca XI, 26 PDH, 10 PDHek, być może także z innych środowisk prawobrzeżnego Poznania (brak dokładnych danych).
11 VI 1946 – odbyła się zbiórka historycznych drużynowych 2 PDH, uczestniczyli w niej Kazimierz Juniczak, Franciszek Wiza, phm. Marian Pokładecki, phm. Tadeusz Adamczak, phm. Kazimierz Mielcarek, Edmund Kajdasz.
15 VI 1946 - z upoważnienia arcybiskupa Walerego Dymka komendant Chorągwi Wielkopolskiej ZHP mianował kapelanów, m.in.: ks. Czesława Pawlaczyka kapelanem Hufca II i ks. Antoniego Cieciorę kapelanem 3 PDH im. Piasta.
Lato 1946 - po raz drugi po wojnie harcerze wyjechali na obozy harcerskie. Podobnie jak w poprzednim roku, obok zajęć harcerskich i wypoczynku, harcerze i harcerki pomagali przy żniwach. Wg dotychczas zebranych informacji, w 1946 odbyły się następujące obozy:
1) Obóz Szczepu 2 PDH w Nekli,
2) Obóz 3 PDH w Wojnowie k. Murowanej Gośliny, komendant Marian Gołembowski,
3) Obóz 26 PDH w Siedlcach koło Kostrzyna Wlkp., komendant Zygmunt Glinka,
4) Obóz 13 PDHek i 25 PDHek w Zieleńcu koło Wrześni, komendant Helena Michalska,
5) Obóz 10 PDHek w Połajewie, komendant Lidia Ostach,
6) Obóz Hufca XI w Osiecznej,
wrzesień 1946 - drużyny z Osiedla Warszawskiego brały udział w „Dniach Harcerza” zorganizowanych w Swarzędzu, odbyło się m.in. ognisko nad Jeziorem Swarzędzkim.
grudzień 1946 - 2 PDH ukończyła budowę Szopki Poznańskiej, z którą występowała na jasełkach i opłatkach w 1946 roku i w następnych latach aż do 1949.